عامل ژنتيكي

مطالعه دوقلوها نشان مي‌دهد كه تأثير ژنتيكي ۳۴ تا ۵۱٪ در احتمال ابتلا به ميگرن مؤثر مي‌باشد. .[۵] اين رابطه ژنتيكي در ميگرن‌هايي كه داراي اورا هستند نسبت به ميگرن‌هايي كه اورا ندارند قويتر مي‌باشد. .[۱۳] برخي از گونه‌هاي ويژه ژن‌ها خطر ابتلا به اين بيماري را به ميزان كم تا متوسط افزايش مي‌دهند.[۳۵] اختلالات تك ژن كه باعث به وجود آمدن ميگرن مي‌شوند اندك هستند.[۳۵] يكي از اين گونه‌ها به عنوان ميگرن نيم فلج خانوادگي شناخته شده است، كه نوعي ميگرن با اورا مي‌باشد، و از طريق كرموزوم غير جنسي غالب به ارث مي‌رسد.[۳۶][۳۷] اين اختلالات با انواع كدگذاري ژني براي پروتئين‌هايي كه كار انتقال يون را بر عهده دارند، در ارتباط مي‌باشند.[۱۶] اختلال ژنتيكي ديگري كه در بوجود آمدن ميگرن دخيل است سندرم كاداسيل يا كرموزوم غير جنسي غالب سرخرگي مغزي با آنفاركتوس و لولكو انسفالوپاتي مي‌باشد.